Minął jakiś rok a ja znów siedzę na tej wieży.
Obserwuję wodę i łabędzie, las i ptaki.
Wiatr rozwiewa moje włosy.
I choć to nie te sam wiatr pamiętam tamten.
Otaczają mnie inni ludzie, drzemią we mnie inne uczucia.
Wszystko jest inaczej a jednak podobne.
Czy ja się nie zmieniłam?
Czy to ludzie w około mnie mimo, że inni to podobni do tamtych?
Nie chcę się nad tym głowić.
Dziś mimo, iż nie najweselej to lepiej niż rok temu.
Będę kroczyć dalej tą ścieżką, bo wiem, że nie mogę się poddawać.
Antonin 06.06.2014r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz