"Kanion rozpaczy"

Człowiek błądzi przez całe swoje życie
Aż spotyka szczęście gdzieś na szczycie
Staje na górze i krzyczy z radości
Bo w końcu doczekał prawdziwej miłości

Już myślisz że to koniec twej wędrówki
A tak na prawdę to początek harówki
Osuwasz się do głębokiego kanionu
I zostaje ci znów kawał pionu

Już nigdy nie wespniesz się tak wysoko
Teraz już jesteś zbyt głęboko
Możesz popłynąć z nurtem rwącej rzeki
Bo przecież jesteś jak te wszystkie ścieki

"Poeci"

Poeta taki jak ja a jednak inny
I nikt tu nie jest jakiś winny
Każdy ma prawo do odmienności
Każdy z nas żyje w innej codzienności
On pisze grając na pianinie
I jest na prawdę dobry w tej dziedzinie
Ja widzę co dzień kartkę papieru
Jesteśmy oboje jak wybuch gejzeru
Są w nas emocje i czasem wybuchają
I chyba za to inni nas tak kochają

"Pocałunek"

Muzyka przenika mnie na wskroś
Jest niczym mój wielki ktoś
Zadaje ból lub daje ukojenie
A może to zwykłe urojenie?

Staram się jak tylko mogę
Lecz na prawdę nie wiem co robię
Czar może kiedyś pryśnie
I będę śnić bardzo boleśnie

Utonę gdzieś pośród fal rozpaczy
Wśród tych pechowych bogaczy
Nie wiem czy znajdę jakiś ratunek
Może obudzi mnie twój pocałunek

"Święto zmarłch"

Jest taki dzień, w którym sobie przypominasz
Tylko wtedy pamiętasz a później zapominasz
Jaki ma sens noszenie przepięknych wiązanek?
No przecież starczyłby skromny tulipanek
Tu chodzi o pamięć a nie o pełnie przepychu
Niech nie będzie to jak pamiętnik na strychu
Odświeżamy pamięć tylko przy sprzątaniu
Już wszyscy zapominają tu o kochaniu
Święta na pokaz, miłość dla zabawy
Sami siebie doprowadzamy do zagłady

"Czas"

Czym jest dla nas czas?
Jest odliczaniem dni do śmierci?
A może to tylko złudzenie?
I istnieje tylko w naszych głowach?
Choć lata płyną i życie ucieka
Jesteśmy wciąż żywi i żywi
Nawet gdy spoczniemy w trumnie
Nawet gdy spłoniemy na stosie
Życie będzie wieczne choćby i w piekle

"Karton"

Jestem bezdenną studnią
Wciąż napełnia mnie ból
Choć inne uczucia to kryją
To wciąż czuje tu smród

Jestem chłonną gąbką
Wsysam wszelkie emocje
Lecz szybkim ruchem
Mogę wydusić je z siebie

Jestem czarnym kartonem
Mieszczą się tu mroczne myśli
Lecz gdy wszystko nie mieści się
Wyrzucam to i napełniam znów...

"Drapieżca"

Zagłodzona patrze na twoje ciało
Chciałabym Ciebie a i tak będzie mi mało
Oblizuje wargi gdy tylko widzę Jego
Jesteś cudowny choć masz przerośnięte ego

Jestem drapieżcą i szukam ofiary
Najlepiej gdyby była innej wiary
Ja jestem największym bezbożnikiem
Ale dla ciebie tylko marnym grzesznikiem 

Będę karmić się twoim krzykiem
I będę nazywać Cię moim bzikiem
A kiedy skończę zabawę z Tobą
Zabawie się jeszcze inną osobą

Jestem drapieżcą i szukam ofiary
Najlepiej gdyby była innej wiary
Ja jestem największym bezbożnikiem
Ale dla ciebie tylko marnym grzesznikiem 

Wielu pragnie mego cennego ciała
Nie jestem tą co komukolwiek by dała
Szanuję duszę i poluje gdy muszę
I wtedy bez skrupułów ofiarę duszę

Jestem drapieżcą i szukam ofiary
Najlepiej gdyby była innej wiary
Ja jestem największym bezbożnikiem
Ale dla ciebie tylko marnym grzesznikiem

"Kora"

Czasem świat wypełnia się ciszą
Choć inni się z życia cieszą
Odchodzi ktoś nam bardzo bliski
Choć nie koniecznie jakiś ludzki
Toniemy w przepaści żalu i smutku
I nasze życie toczy się pomalutku
Ból nas niemiłosiernie posieka
Bo odszedł najlepszy przyjaciel człowieka

Wiersz napisałam dla psa sąsiadów. Młoda suczka Kora, berneński pies pasterski. Zachorowała i zdechła. Kochałam ją jak swojego psa. Dlatego powstał ten wiersz.

"Chłód"

Każdego dnia serce lodem pokryte
Ty zaś je dłutem odkuć próbujesz

Twoja osoba emanuje ciepłem
Lecz moje wnętrze lodem okryte

Co zrobić możesz na ten chłód?
Czy ciepło z ducha wystarczy ci?

Zaczęłam pisać ten wiersz dawno temu i nie umiem go skończyć. Wstawiam go więc takiego jaki jest.

Jest beznadziejny...

"Pedofilia"

Zabieram się z tobą do cudnej krainy
Jemy tam razem słodkie maliny
Podążam za tobą jak głupie dziecko
Lecz ty uśmiechasz się zdradziecko
Już wiem co planujesz, co ci w głowie siedzi
Ty podstępem wabisz i wykorzystujesz dzieci
Okrutny złoczyńca wychodzi z ciebie nocą
A ja nie jestem z tych co ciągle psocą
Potworne męczarnie przez ciebie przeszłam
Szybko zaś twej śmierci się doczekam

Utwór nie jest o mnie...

"Katusze"

Skreślona z listy czarnego życia 
Zmuszona do wiecznego wycia
Wykruszona z kręgu kamienia
Zrzucona ze skały cierpienia 
Zatrutą strzałą losu raniona
Na noszach nieszczęścia niesiona
Gałązką cierniową łzy ocieram 
I już się wcale nie zapieram
Nie walczę z korzeniami krzyku 
Milknę przy pokusy kielichu

"Spryt"

Styrani ludzie którzy nic nie mają
Idioci którzy się łatwo dorabiają
Sprawiedliwość świata zanikła
Inteligencja już całkiem ucichła
Bóg karze i wszystko odbiera
Człowiek już sam złą drogę obiera
Szatan ubiera nas bardzo dobrze
Lecz ufam mu tak jak kobrze
Choć to pan mój i władca
To nie jest jedyny dawca...

"Klatwa"

Ja widzę twój cień
Ty widzisz mój cień
Te cienie łącza się

I nie każ krzyczeć mi
 Bo płynie zimna krew
Tylko zabij mnie

Po śmierci będę zła
 I będę krzywdzić cię
 Więc proszę dobij mnie

Zalana jestem krwią
 Ty ciągle męczysz mnie
A ja już śmierci chcę

Ostatni oddech mój
Odchodzę u twych stóp
By teraz zacząć bój

 

Utwór ten został stworzony w chwili, gdy traciłam nad sobą kontrole. Śpiewałam pod nosem te słowa i spisywałam je. Melodia była melancholijna doprowadzająca do obłędu. Kto by pomyślał, że człowiek wyprowadzony z równowagi może napisać coś tak obłędnie szalonego.

Czasem boje się samej siebie...

"Stracony"

Wiatr wieje a ty razem z nim
Powiedz kim jesteś? No kim?!
Liściem zerwanym z drzewa?
Którego los na igły nadziewa...
Nasionem rzuconym na kamienie?
Niemającym szans na liści zielenie...
Jesteś stracony i nic nie warty
Jesteś jak przegrany w karty
Los śmieje ci się w twarz
A ty dalej głupio grasz...

"Kropla"

Jak kropla wody w oceanie
Tak wśród ludzi nie widoczna
I choćbym była całkiem inna
Nikt mnie nie ujrzy w tłumie
Wyskakuję w górę z wody
Lecz spadam bardzo szybko
Ginę tak jak kazda z nas
Jak nic nie warta kropla

"Kres"

Emocje już sięgają zenitu
Serce dalej całe z granitu
Pustka zapanowała w głowie
A przecież nikt się o Tym nie dowie
Szaleństwo cielesne rozgrzewa mnie
Ale tobie muszę powiedzieć "Nie!"
Kończyc z Tobą zabawę czas
Już nie może być razem nas
Klęczę i krzyczę "Co ze mną nie tak?!"
Bo Boga zapytac będzie nie w smak
Tak kończy się życie łatwe, beztroskie
I zaczyna się to całkiem nieboskie...

"Przemyślenia"

Świat jest szary prawda? Brak w nim kolorów... deszcz zasłania słońce i radość. Gaśniemy każdego dnia...

Samotność wśród ludzi... każdego dnia sama. Żyjesz czy egzystujesz... zadałeś sobie kiedyś to pytanie?

Sen którego nie odczuwasz... zasypiasz i się budzisz jakbyś nie śnił, nie odpoczywał.

Każdy ma gorszy dzień... mam je ciągle... czasem wpadasz w dołek i siedzisz w nim, bo tak na prawdę to wycisza i możesz myśleć.

Dzień lub noc... boje się dnia bo są tam ludzie. Brak mi pewności siebie. Noszę wiecznie słuchawki na uszach bo boję się usłyszeć czegoś na swój temat. Boję się śmiechu ludzi bo myślę, że śmieją się ze mnie...

Porównanie

Pamiętacie wiersz "Przebudzenie"?
Minął jakiś rok a ja znów siedzę na tej wieży.
Obserwuję wodę i łabędzie, las i ptaki.
Wiatr rozwiewa moje włosy.
I choć to nie te sam wiatr pamiętam tamten.
Otaczają mnie inni ludzie, drzemią we mnie inne uczucia.
Wszystko jest inaczej a jednak podobne.
Czy ja się nie zmieniłam?
Czy to ludzie w około mnie mimo, że inni to podobni do tamtych?
Nie chcę się nad tym głowić.
Dziś mimo, iż nie najweselej to lepiej niż rok temu.
Będę kroczyć dalej tą ścieżką, bo wiem, że nie mogę się poddawać.

Antonin 06.06.2014r.

"Sczerniała"

Podążam drogą i spotykam różę
Gdy ją dotykam rozpoczynam burzę
Urywam jej głowę i pędzę przed siebie
Wybieram drogi prowadzące do ciebie
Wywraca mnie wicher i przekrywa ziemią
To jest zarazą, potworną epidemią
Krzyczę i wołam, lecz ty mnie nie słyszysz
Uwagi nie zwrócisz tylko kroku przyspieszysz
Ja w swej dłoni czerwoną niegdyś różę trzymam
Teraz czarną i ostrą, jakoś ból wytrzymam...

"Życiowe ścieżki"

Szukam swojej drogi życia
Dawno zboczyłam z trasy
Ciągle znajduję coś nowego
Odkrywam świat szybciej
Lecz cena tego jest wysoka
Błądzę zagubiona wśród dróg
Spotykam wielu ciekawych ludzi
Poznaje ich własne życiowe ścieżki
Idę dalej wchodząc komuś w drogę
Jestem przeszkodą którą musi minąć
Uciekam mu z drogi i dalej szukam
Kiedyś znajdę tę jedyną- moją drogę

"Zagłada ciała"

Rozbita wewnętrznie myślę o zagładzie
Trzęsę się cała i cierpię w nieładzie
Czerpię przyjemność z bólu słodkiego
Karcę za grzechy świata dzikiego

Spotyka mnie co dzień jak co nie miara
To jest po prostu moja zwykła kara
Umrę samotnie i zgnije w zimnej trumnie
Chyba ze spłonę i zostanę w urnie

"Szarość"

Młodo wygląda, staro się czuje
Ma niewiele lat a doświadczenia tyle
Karmi się bólem codziennośći
Dusi się szczęściem całej ludzkości

Marzy by lecieć w wielki świat
Pragnie przeskoczyć kilka marnych lat
Lecz jej szarość jest potwornie ciemna
Niestety zaleceń świata ona nie spełnia

"Przeszłość"

Spoglądasz na mnie powierzchownie
Nie widzisz żadnej z moich blizn
W nich znajdziesz moją historie
Ona powie ci więcej niż tysiąc słów

Przeszłość choćby bardzo odległa
W sercu i rozumie namieszać może
Krzywię się gdy patrzę za siebie
Nie patrz wtedy na mnie takim wzrokiem

"Warto było..."

Cieszysz się z radości
Szczęście powróciło
Ból psychiczny zniknął
Migreny nagle ucichły

Przychodzi taki dzień
Wraca ból głowy
Uderza z nienacka
Jest potwornie silny

Padasz na kolana
Nie potrafisz wstać
Klęczysz i krzyczysz
"Warto było..."

"Desperacja"

Wyciszenie duszy ulotnej
Gdy ona odlecieć chce
Zatrzymanie ciepłych łez
Gdy zaczynają biec

Nienawiść w oczach
Strach przed samą sobą
Zamknięta w samotności
Uciekam przed krzywdą

Desperacko chwytam się skrajności
Depresja zamyka dusze we mnie
Chowam się w bańce smutku
Kryje ją kolorami szczęścia

"Nie potrafię"

Czasem muszę upaść na dno
By znów odbić się i lecieć
Nieraz spadam dzień
Innym znowu miesiąc

Czasem zostaje na dnie
Drążę smutek by leżeć
Zapytasz po co to robię...
Bo nie umiem być szczęśliwa

"Pozory"

Każdy człowiek jest jak medal
Prezentuje dwie strony życia
Ja wcieleń mam wiele
Każde jest pozornie mną
Leczy czy na pewno to ja?
Może to tylko złudzenie?
Jestem wśród tych masek
Zagubiona cienka dusza
Poszukuje wciąż siebie
Porzuconej dawno temu...

"Uschnięci"

Jesteśmy pięknymi kwiatami
Podlewamy siebie marzeniami
Korzenie mamy w ziemi
I jesteśmy pełni zieleni
Kwitniemy raz na jakiś czas
Spalić nas może tylko kwas
...
Czas płynie nieugięty
Kwiat staje się opadnięty
Wiatr daje nam popalić
A my dajemy się obalić
Usychamy już na ziemi
Kończymy życie zapomniani

Zdjęcie mojej uschniętej róży

"Dlaczego?"

Karmie się nadzieją i żyje obłudą
Krztuszę się życiowym "szczęściem"

Oszukuję się i krzywdzę na co dzień
Brakuje mi tego cielesnego bólu

Nie potrafię żyć dłużej pod maską
Bo kto wytrzyma taki nacisk?

Kara za grzechy? Ale jakie?
Może jeszcze za mało cierpiałam....

"Nie będzie"

Nie będzie usmiechów
Nie będzie radości
Nie będzie łez
Nie będzie krzyków
Nie będzie wspomnień
Nie będzie przyjaciół
Nie będzie...

"Upadek"

Każdy w swoim życiu ma chwile słabości
Leci wysoko pod niebem i nagle upada
Traci swój czar, traci swą nadzieje
Staje się szary, smutny i słaby

W momencie gdy potrzebujemy siły
Tracimy ją zupełnie, ulatuje z nas
Przestajemy walczyć ze światem
Zapadamy się gdzieś pod ziemię

Z czasem sięgamy samego dna
Powinniśmy się odbić od niego
Nie zawsze nam się to udaje
Zostajemy na dnie już na wieki

"Prawda"

Karmieni nienawiścią
Wychowani w kłamstwie

Smutki zakryte maskami
Uczucie stłamszone chłodem

Schowane głęboko emocje
Serce przeszyte samotnością

Wolność zakuta łańcuchami
Usta zalepione strachem

Tak dziś każdy z nas wygląda
A w tym wszystkim jestem ja

Zniewolona i stłamszona
Zimna, zakłamana i nienawistna...

"Dłonie"

Dłonie na moich ramionach...

Zimne jak lód.

Ściągają ze mnie całe zło...

Zdejmują ze mnie cały brud.

Czuję, że powoli się zapadam,

W ogóle przestaję czuć...

Oczy me bledną, ręce wiszą bezwładnie

Płaczę tylko z bezsilności,

Gdy zimna dłoń moje życie kradnie.

Padam na ziemię, wbijam wzrok przed siebie

Wspominam Twoją obietnicę: "Będziemy kiedyś w niebie"

Te słowa wciąż jak sztylet lodu

Serce moje tną...

Nigdy nie pomyślałbym,

że trafię na "tą złą".

Chłodny dotyk wędruje po mnie wciąż i wciąż...

Każdy ruch mną wstrząsa każdy palec jest jak wąż.

Dotyk zwątpienia i bezsilności... Czy też czujesz go?

Autor: Alex

"Las"

Mówili nie idź w stronę światła
Poszła w stronę ciemności
Ukryła się w gęstym lesie
Lesie mrocznym i pustym

Zatraciła się w sobie
Oderwała od rzeczywistości
Spoglądała czasem za siebie
Widziała ból i cierpienie

Pozostało jej iść przed siebie
Brnęła dalej w czeluści lasu
Zostawiając przeszlość
Zabłądziła w lesie...

"Głos piekielny"

Tonę we mgle rozpaczy
Los życia dać nie raczy

Topię się w bieli upiornej
Cichej i niepozornej

Krzyczę i wrzeszczę
Czy żyje jeszcze?

Nagłe ukojenie w bólu
"Moja ty biedulu"

Głos piekielny przemówił
"Bóg przyjęcia odmówił?"

Ból przeciął mnie na wskroś
"No dalej proś!"

Nie błagałam o litość boską
Jedynie o toń morską...

"Kładka"

Chwila słaobości
Przelotne mdłości
Moment rezygnacji
I wzajemnej separacji
Tak wiele czynników
Tyle martwych składników
Tak mało ładu
I całkiem bez składu
Życie wieczną zagadką
Nadzieja... wąską kładką

"Dość!!!"

Czasem myślisz, że coś potrafisz, że daje ci to szczęście, ale w jednej sekundzie to może runąć. Wszystkie twoje marzenie stają się gruzem, nic nie wartym gruzem. Dlaczego tak się dzieje? Przez krytykę? Przez wyśmiewanie? A może przez nas samych? Nie umiem sobie odpowiedzieć.
Dziś moje nadzieje i jedyna rzecz, która dawała mi możliwość przeżycia, umarła. Dlaczego ludzie nie doceniają tego co próbuję im dać, pokazać? To nic nie kosztuje, czasem pomaga, daje do myślenia a oni bezczeszczą to by zwrócić na siebie uwagę. Mam dość tego!

"Odraza"

Odraza do samej siebie
Brzydzę się tym co robię
Nie chcę tego kontynuować
Chce pozbyć się nałogu

Ranię swoją psychikę
Robię to każdego dnia
Krzyczę na siebię
Nienawidzę a kocham

Dlaczego nie przestanę?
Dlaczego? Dlaczego?
Silne uzależniona
A ja jestem taka słaba

"Upadam"

Każda noc jest upadkiem
Próbuję powstać, nie umiem
Zawsze pytam siebie
Dlaczego wciąż upadam?
Nikt mi nigdy nie odpowiada
Myśli moje wiją się gdzieś w głowie
Co by było gdyby...
Powstał we mnie ogień?
Zawsze spotykam ciszę
Ona odpowiedzią
Zadane pytania w głowie
Ślepną gdzieś za rogiem

Cytaty

Cytaty

Przedstawiam wam kilka cytatów ludzi, z którymi piszę, bądź też moje. Chcę pokazać, że są na tym świecie ludzie inteligentni o jakiejś wartości.

"Strach jest ciekawy, bo nigdy nie wiesz co w nim znajdziesz."

Autor nieznany

"Każdy buduje drogę która idzie."

  Autor nieznany

"Jedna dusza wyciągnięta z otchłani ciemności. A ile jeszcze ich do uratowania?"

Demon Śmierci

 
"Życie musi mieć pierwiastek niewiadomej żeby było ekscytujące."

 Autor nieznany

"Czasem wolę czarne sny, bo budząc się nie jestem rozczarowana rzeczywistością"

Demon Śmierci

"Dostrzegasz drugie dno. Inny wymiar. To znakuje tylko wyjątkowych ludzi."

http://ask.fm/Ieroweenn

"Ja już przegrałam życie... nie ma sensu walczyć. Mogę być istnieniem, ale nigdy już życiem. Rozumiesz?"

Demon Śmierci

"Tragedia poetów polega na tym, że są poetami"

Autor Nieznany

"Możesz siedzieć cicho w kacie, a i tak zwrócisz największa uwagę, bo jesteś wyjątkowa"

Autor Nieznany

"Ciemność mnie znajdzie, złapie i już nie wypuści" 

Weronika K. "Jemioła"

Autor Nieznany - autorzy słów woleli pozostać anonimowi 

"Szarość i nicość"

Podążam droga nadziei
Świecą iskierki radości
Lecz zasnuwa je mrok
Moje gwiazdy jasności
Nadchodzi ciemność
Nadzieję zakrywa
Szarość i nicość
Już się przyzwyczaiłam

"Zdeptać"

Kim jesteś by mnie oceniać?
Dlaczego mówisz jak żyć?
Spójrz na siebie
Jesteś zerem przy mnie
Mówisz zmień się
A ja powiem to tobie
Jestem śmieciem?
A ty kupą gnoju
Uważaj lepiej na mnie
Zdepczę cie zanim się ogarniesz

"Kolce"

Niczym czarna róża
Bez duszy kolorowej
W kolce przyodziana
Przez ciemne życie prę
Nie krzyczę, nie płaczę
Bo sensu w tym brak
Pustka nastała już
A ja zagubiona w niej

"Złość"

Mogę się starać
Zrobię co każesz
Lecz ty i tak powiesz
Wszystko źle!

Krzycz na mnie
Karć za wszystko
Wyżyj się za zły dzień
Ja pocierpię, a co...

Pójdę w kąt
Wypłaczę się
To nie ma sensu
Znikam stąd...

"Usuwanie"

Za każdym razem gdy zamykasz oczy,
gdy mrugasz widzisz swoje powieki od wewnątrz.
Ostatnio coraz częściej je widuję.
Widuję ciemność....


Coraz więcej mrugnięć
Coraz więcej snu
Widzę wiecznie pustkę
Widzę wiecznie mrok
Co się dziej?
Gdzie ta jasność?
Zagubiona we mnie?
A może znikła stąd?
Zamykam uczucia
Usuwam je wciąż
Kim stać się mogę?
No kim?! Powiedz mi!

"Piekielny uścisk"

Przychodzisz wieczorem
Przytulasz, pocieszasz
Zjawiasz się gdy czuje
Gdy czuje, że jestem sama

Dajesz ciepło i ukojenie
Dla ciała dla duszy
Czuje twój dotyk
Rozgrzewasz mnie całą

Piekielny uścisk
Silnie uzależniasz
Nie opuszczaj mnie
Bądź dla mnie... zawsze

"Zagubiona"

Gdzie jestem?
Zniknęłam
Kim jestem?
Uciekłam
Dlaczego?
Bo cierpie

Płaczę
A nie chce
Krwawię
Bo nie umiem
Umieram
Bo nie mogę

 Wiem, że dla was ten wiersz nie ma sensu... to tylko pojedyncze słowa,

lecz dla mnie te słowa mają sens i przesłanie.

Nie wiem co wy odczujecie, ale ja teraz płacze.

Dlatego piszę...

"Skok ciszy"

Cokolwiek było w mojej głowie
Jakieś emocje, uczucia, myśli
Wszystko się ze mnie wylało
Pomogłam się temu wydostać

Ulotniły się negatywy
Pozostał tylko uśmiech
Pustka w oczach
Po prostu cisza

Znów skacze do przodu
To kolejny mój krok
Biorę się do działania
Zamykam ten rozdział ciszą

"Przedawnione"

Mam ochotę uciec daleko
Schować się gdzieś na krańcu
Zakryć przed spojrzeniami
Nie przejmować się już niczym

Zatopię się gdzieś w sobie
Spojrzę na mą przeszłość
Będę sama we wspomnieniach
Cisza, ja i dawne marzenia

"Zamaskowana"

Widziałeś mnie za dnia
Spójrz na mnie w nocy
Widziałeś wśród ludzi
Spójrz gdy będę sama

Nie wiesz kim jestem
Nie wiesz co ze mną się dzieje
Mówisz "ładny uśmiech"
Ja już ci tylko dziękuję

Czasem pytasz czy jest okej
Nie oczekuj że powiem "nie"
Skłamię patrząc ci w oczy
Ty i tak nie zobaczysz nic

Patrzysz na mnie
Nie widząc mnie
Lecz ty i tak powiesz
Że wszystko jest okej

"Zastygłe uczucia"

Fałszywość i nienawiść
Tak ludzkość pojmuje
Zero szczerości i prawdziwości
Po prostu nic litości
Żądza pieniędzy
Priorytet życia
A gdzie uczucia?
Co z nimi się stało?
Krew zastygła
Serca umarły
Tylko szczęściarze
Miłości doznali